İlk olarak itiraf etmek istediğim bir şey var: Kitap elime geçmeden önce, yazarın ismini duyduğumda 50-60 yaşlarında biri tarafından yazıldığını düşünüyordum. Neden böyle bir düşünceye sardım, gerçekten bilmiyorum ama kesinlikle bu yaşı bu kitaba ve yazara çok yakıştırmıştım. Kitap elime geçince ise yazar hakkında bilgi sahibi olma şansı yakaladım ve yazarın düşüncemin aksine oldukça genç olduğunu öğrendim: 1986 doğumlu! :)) (Buradan ne kadar başarısız bir tahminci olduğum sonucu çıkabilir. :))
Kitabın kapağını beğendim; ilk gözlemim, üzerinde melek figürünü görmek olunca (melek kanadı desek daha mı doğru olur?) hımm evet bu güzel bir fantastik roman olsa gerek fikrine kapıldım ve bu tahminimde de yanılmış oldum. :)
Daha önce şiir kitabı okumadığım için, bir şiirin ne derece iyi ya da ne derece kötü olduğu konusunda mukayese yapabilecek bir birikimim yok. O yüzden kendi beğenime göre bir yorum yapmam gerekirse, evet bazı şiirleri oldukça beğendim. Şair, burada kendisini çok güzel ifade etmiş dedim. Bazı yerlerde ise, ıhh buna tarz bir şeyi zaten yazmıştı, biraz kendini tekrarlamış sanki moduna girdim.
Kitaba bütün olarak bakarsak, keyifle okudum evet, ama bir roman okurken ki (hele ki beni sürüklüyorsa!) keyfi bulamadım. Bir oturuşta bitiriverdim kitabı. Bir şiir kitabını böylesine bir hamlede okumak, onu tüketmek demek mi? Anlamadan ya da özümsemeden okumak demek mi? Eğer öyleyse, şiir özümsemek bana göre değil, bu sonuca varabilirim. :)
Şiirlerin ortak bir noktası var: Birini çok seven şair, aşkına karşılık bulamamış. Karşılık alamadığı gibi, sevdiğinin, sevildiği için üzüntü içerisinde olduğunu düşünüyor. Genel konsept bu. Yani eğer hali hazırda bir platonik aşık iseniz, bu kitap size göre olabilir. :)
Ayrıca gözüme çarpan bir nokta da şu oldu: Şair bir çok şiirinde "elmacıkların ıslanmasından" bahseden cümleler ( mısra ? benim için cümle işte; o kadar detaylı kavramlarından anlamam ben. :)) kullanmış. Bu da bence yeni bir şiir yaratma konusunda ya da yeni şiirini okuyucuya anlatma, okuyucunun içine işleme sırasında biraz basitlik katmış.
Kitabın arka kapağında da şöyle bir dize(!) mevcut:
"Senin arşta sandığın mutluluk
Yüzündeki tebessümde gizliydi
Ben yürek derinliğinde ararken
Sen dudaklarda sandın
Tenlerin konuşması sanıyordun
Oysa aşk, ruhların birleşmesiydi."
0 yorum:
Yorum Gönder