Bugün yine başıma en nefret ettiğim şeylerden biri geldi: Zil çalma mevzusu.
Olay şöyle cereyan etti: Okula gitmek üzere evden çıkmıştım, merdivenlerden aşağı koşar adım inerken,tam bir anda bulunduğum kattaki kapının zili çalındı aşağıdan. Kadında sanki,kapıda ne zaman zil çalacak da açıcam diye bekliyormuş gibi zank diye açtı kapıyı. Ama anladığım kadarıyla beklediği biri yoktu ki, bana bön bön bakmaya başladı. Malum ben hızlı olarak hareket ediyorum ve zili çalıp kaçıyorum(!) kadına göre. Sanki öyle bir havaya girdi. Evet dedi,ne istemiştin? (Tövbe yarabbim), bir isteğim yok teyze,çocukluğumu yaşayamadım da zile basıp kaçayım dicektim de zor tuttum kendimi. Aşağıdan bastılar dedim. Hıı dedi,otomatiğe bastı ve kapıyı kapar gibi yaptı. Sonra aşağıya indim ama kapıda kimse yoktu. Kadın, yukarı çıkan biri olmadığını anladığında kim bilir arkamdan nasıl komplolar kurmuş,neler düşünmüştür.Evet küçükken o teyzenin kapıda bıraktığı bir çift ayakkabının,bir tekini alıp 2 kat aşağıdaki dairenin önüne bırakmış olabilirim. Hatta bunu hemen hemen her gün yapıp,bundan büyük zevk de almış olabilirim ama valla bugün ben bir şey yapmadım!
Böyle durumları hiç sevmemişimdir,hani olmamanız gereken bir yerde olmanız durumu. Umarım böyle durumlar hiçbirinizin başına gelmez.
0 yorum:
Yorum Gönder