Ben bugüne dek bir kişi daha görmedim ki herhangi bir olaydan kendisine ders alsın.Ha ders aldığını sanabilir ama bunu her zaman uygulamıyorsa, o ders alınmamış demektir.
Ben bugüne dek bir kişi daha görmedim ki herhangi bir olaydan alınacak dersi tutup da anlatmasın.Cümleten çok biliyoruz,konuşmayı da,ders vermeyi de!
Hepimiz böyleyiz.Ders alamıyoruz.
Değer,kıymet bilmiyoruz!
Bilmiyoruz işte.Elimizdekini kaybetmeden değerini bilmiyoruz,farkına varamıyoruz.Bu herşey de geçerli.İster insanın sevgilisi olsun,ister anası-babası,ister işi,ister dersi,isterse sağlığı.Aklınıza gelebilecek herşey.
İtiraf ediyorum,ben de öğretmen olup öğrenci olamayanlardanım.Ve ben bunu en kötü şekilde öğreniyorum.Sağlığımı kaybediyorum,kaybettiğim anda "tamam" diyorum "tamam artık,kendimi öyle bi korucam ki bidaha hasta olmıcam." gerçekten de öyle yapıyorum.Koruyorum kendimi.Midem iyi olacak diye yemiyorum,yemiyorum,yemiyorum.Canımın istediklerini yemiyorum,içmiyorum.Çikolata yemiyorum,kahve içmiyorum en basiti.Sonra bakıyorum,midem iyi olmuş gibi hissediyorum.Anında sağ omzumdaki şeytancık sol omzumdaki meleği yeniyor.Anında kendimi tutamayıp,nefsime yeniliyorum.Anında kendimi çikolata komasına sokacak şekle giriyorum.Sonra ne mi oluyor ?
Ders almıyorum.Öğrenemiyorum ben!
Sonra,midem yeniden hasta oluyor.Yeniden ızdırap dolu günlerim geri dönüyor,yataktan çıkamadığım oluyor.Kusucak mıyım gene korkusuna tutuluyorum.Yoruluyorum.Kendimi dinlemekten de yoruluyorum.Ben hasta olmak is-te-mi-yo-rum.
Yazının anafikri: "Nush ile uslanmayanı etmeli tekdir, tekdir ile uslanmayanın hakkı kötektir."
0 yorum:
Yorum Gönder